Ikona znači slika, lik ili obraz.
Pravoslavni hrišćani odaju ikonama veliko poštovanje, jer u njima vide stvarno Božje prisustvo u Crkvi, i kada se mole pred ikonama, oni se u stvari mole Bogu. Pravoslavna crkva na ikonama posle Sedmog vaseljenskog sabora predstavlja: Gospoda Isusa Hrista, Bogorodicu, anđele, i svetitelje. Ikona ima svoj osnov i u religioznoj psihologiji, tako dubok, da se u pravoslavlju javlja neophodnim elementom bogopoštovanja.
Zbog toga se ikone stavljaju u kuće, hramove i na druga mesta.
Dom u kome nema ikone za pravoslavce je nečisto i pusto mesto.
Poštovanje se ne odnosi na materiju od koje je ikona izrađena: drvo, zlato, boja i druge, već na lik koji je predstavljen na njoj. Ikone se osvećuju posebnim činom i kroz to svešteno dejstvo uspostavlja se veza između onog ko je na ikoni naslikan i same ikone. Kroz osvećenje ikone dolazi do tajanstvenog susreta između Gospoda našeg Isusa Hrista i onoga koji se moli.
Ikona je vekovima prisutna u evropskoj kulturi kao predmet kulta i kao umetničko delo.
Cenjena i unštavana, slavljena i osporavana, ikona je obeležila period hrišćanstva i na Istoku, i na Zapadu Evrope. Kod pravoslavnih ikona je dobila veći značaj nego bilo koji drugi odraz vere u umetnosti. Zbog ikona su ljudi stradali braneći ih, ili uništavajući ih; ikonama je u Vizantijskom carstvu pridavan veći značaj i od ljudskog života periodu ikonoborstva (VIII—IX v.).
Poštovanje se ne odnosi na materiju od koje je ikona izrađena: drvo, zlato, boja i druge, već na lik koji je predstavljen na njoj. Ikone se osvećuju posebnim činom i kroz to svešteno dejstvo uspostavlja se veza između onog ko je na ikoni naslikan i same ikone. Kroz osvećenje ikone dolazi do tajanstvenog susreta između Gospoda našeg Isusa Hrista i onoga koji se moli.
Ikona je vekovima prisutna u evropskoj kulturi kao predmet kulta i kao umetničko delo.
Cenjena i unštavana, slavljena i osporavana, ikona je obeležila period hrišćanstva i na Istoku, i na Zapadu Evrope. Kod pravoslavnih ikona je dobila veći značaj nego bilo koji drugi odraz vere u umetnosti. Zbog ikona su ljudi stradali braneći ih, ili uništavajući ih; ikonama je u Vizantijskom carstvu pridavan veći značaj i od ljudskog života periodu ikonoborstva (VIII—IX v.).
